Kiedy najlepiej rozpocząć naukę języka obcego u dzieci?

Nauka języka obcego jest możliwa w każdym wieku! Jednak im szybciej Twoje dziecko zetknie się z językiem (a najlepiej językami!), tym większa szansa, że będzie nie tylko płynnie mówić, ale nawet myśleć w danym języku.

Nauka języka obcego może odbywać się na dwa podstawowe sposoby – następczo lub symultanicznie. O nauczaniu następczym mówimy wówczas, gdy obcy język u dziecka wprowadzany jest dopiero w momencie, gdy mały człowiek opanuje posługiwanie się językiem ojczystym (najczęściej nie wcześniej niż w czwartym lub piątym roku życia).

Symultaniczna nauka języka jest podstawą dwujęzyczności. Bilingwizm, a nawet trójjęzyczność mogą wynikać z uwarunkowań środowiskowych lub być elementem odpowiednio zaprojektowanej edukacji, w której język obcy wprowadzany jest przed trzecimi urodzinami dziecka.

Od kiedy uczyć dziecko angielskiego? Jak powinna przebiegać nauka języków obcych u dzieci?

Wiek i naturalna ciekawość sprzyjają szybkiej nauce

Dzieci są w naturalny sposób ciekawe świata oraz wszystkiego, co je otacza. Z ogromnym zaangażowaniem chłoną wiedzę i uczą się nowych umiejętności. Poznawanie kolejnego lub kolejnych języków przychodzi im najczęściej z ogromną łatwością.

Nowych słówek i zwrotów dzieci uczą się spontanicznie i korzystając z kontekstów. Nie ograniczają ich bariery i obawy przed popełnieniem błędu, które pojawiają się u starszych dzieci, młodzieży i osób dorosłych. Dzięki temu w odpowiednio zaplanowanych systemach edukacji językowych (na przykład w ramach trójjęzycznego przedszkola) małe dzieci dość szybko zaczynają mówić i myśleć w danym języku.

Specjaliści wskazują, że najlepszym czasem na rozpoczęcie nauki języków obcych u dziecka jest okres wczesnego dzieciństwa, czyli między trzecim a siódmym rokiem życia. Ten etap rozwojowy charakteryzuje się ogromną plastycznością mózgu i narządów odpowiedzialnych za słuch i mowę. To sprawia, że dzieciom zdecydowanie łatwiej niż osobom dorosłym przychodzi opanowanie systemu fonologicznego.

Przyswajanie języka w młodym wieku

Istnieje wiele teorii na temat sposobów przyswajania języka – zarówno ojczystego, jak i języków obcych. Większość współczesnych badaczy uznaje, że teorie te wzajemnie się uzupełniają, a opieranie się wyłącznie na jednej z nich (na przykład hipotezie okresu krytycznego, z ang. critical period hypothesis) może prowadzić do formułowania błędnych wniosków (na przykład że po osiągnięciu dojrzałości biegłe opanowanie nowego języka obcego od podstaw jest niemożliwe).

Faktem jest jednak, że im bardziej warunki przyswajania języka obcego przypominają okoliczności nabywania języka ojczystego – tym lepiej! Podobieństwo obydwu procesów przekłada się na efektywność w uczeniu się języka obcego i ma szanse zakończyć się całkowitym sukcesem.

Zbliżone okoliczności przyswajania języków można naturalnie uzyskać w dwujęzycznych rodzinach, ale również w nowoczesnych placówkach opiekuńczo-wychowawczych i edukacyjnych.

Należy podkreślić, że dwujęzyczność, a w jeszcze większym stopniu trójjęzyczność, mają pozytywny wpływ na holistyczny rozwój dziecka, jego umiejętności poznawczych, kreatywności i logicznego myślenia.

Nauka języka powinna być zabawą, czyli nic na siłę

Pamiętaj, że dziecko najlepiej uczy się wówczas, gdy nie wie, że się uczy! Kluczem do efektywności w nauce języka u dzieci jest edukacja przez zabawę i przez immersję, czyli całkowite „zanurzenie” w języku. Wybrany język obcy można wplatać w dowolne aktywności oraz stosować go jako język komunikatów.

Nic nie stoi na przeszkodzie, by edukację językową realizować w ramach zajęć plastycznych czy muzycznych, a także podczas zajęć sportowych lub teatralnych. W języku obcym może być organizowane codzienne życie i najważniejsze obowiązki. Nauka języka obcego u najmłodszych dzieci powinna kojarzyć się z atrakcyjnie spędzanym czasem – warto za wszelką cenę unikać nudy oraz stawiania zbyt wysokich wymagań!